Groeten uit de rimboe

Pfff eindelijk thuis na een dag lang reizen...maar ja we moesten dan ook een heel stuk reizen...maar liefst 200 km ...ja je hoort het goed we hebben bijna 12 uur gedaan over 200 km...welkom in gambia! Maar ik moet zeggen...ik zou het zo weer doen!

Zaterdagmorgen...het begon al goed...7 uur opgestaan...douchen..wc...nog paar dingen in mijn tas gooien en rond half 8 hoorde ik opeens lawaai buiten...bij de poort aangekomen bleek het Josee te zijn die vroeg waar ik bleef... Ik vertelde haar dat mij was verteld om 8 uur bij haar huis te zijn... maar zij had aan Yusufa 7 uur doorgegeven...bleek later dat hij me savonds een smsje had gestuurd dat het wat vroeger was geworden maar dat smsje is tot op heden nog niet aangekomen...leve het telefoonnetwerk! ;)

Gelukkig was ik zo goed als klaar...we sprongen in de taxi...en door naar Banjul. Daar ontbijt en kaartjes voor de pont gehaald en zo gauw we een plek hadden bemachtigd vertrok de pont. Yusufa was de middag daarvoor al vooruit gegaan met de auto...er kunnen namelijk heel veel mensen op de pont maar maar een beperkt aantal autos...gevolg: met de auto moet je vet lang wachten(vooral ook omdat "belangrijke" mensen allemaal medewerkers omkopen om voor te mogen dringen). Yusufa was smiddags om 5 uur in de rij gaan staan en kon rond half 10 eindelijk mee op de pont hoorden we later.

8.15 kwamen wij aan...we hadden al snel de auto gevonden...maar geen yusufa. Een man die daar werkte wist ons te vertellen dat hij terug was gegaan naar Banjul...daar geloofde ik geen drol van dus ik vroeg hem: the driver...that small boy he?(terwijl ik mijn hand op schouderhoogte hield)? yes yes small boy. Josee vroeg nog of hij niet een lange jongen had gezien maar hij wist zeker dat de jongen heel klein was en hij vroeg of hij ons misschien ergens heen moest brengen...uhu. Yusufa is heel lang...dus deze meneer zat ons een beetje voor te liegen en 5 minuutjes later kwam Yusufa gewoon aangelopen en konden we vertrekken!

Op deze reis van 200 km werden we maar liefst 8 of 9 keer gestopt door de politie. Enkele politieposten laten je gewoon door, maar bij de meesten moet de chauffeur zijn rijbewijs en autopapieren laten zien. Verder moesten de toubabs (Josee en ik dus) ook bij enkele posten ons paspoort laten zien en werd er ook nog een paar keer gecontroleerd of we toch echt wel onze gevarendriehoek, reserveband en brandblusser bij ons hadden. Helaas voor de politiemannetjes hadden wij alles voor elkaar...ze konden ons dus geen geld afhandig maken..al hebben ze dat wel een paar keer geprobeerd.

Het grootste gedeelte van de weg was goed te doen... de laatste paar kilometers moesten we door een zandweggetje(omgeven door hoog riet/planten) dat soms zelfs minder breed was dan de auto. We moesten zelfs af en toe door het riet...we zaten echt in the middle of nowhere en ik had echt spijt met de auto.

Smiddags kwamen we eindelijk aan in het minidorpje.... ik weet niet of jullie weleens groeten uit de rimboe gezien hebben...maar zo zag het er echt uit! Hutjes met rieten daken...vrouwen zaten tarwe of zoiets te stampen...kippen/geiten/paard liepen overal rond...geweldig! We werden echt super enthousiast begroet door deze mensen. Oja de reden van de trip was trouwens dat we de biologische moeder van Fatoumata en Dawda gingen bezoeken...zij wist echter niet dat we kwamen. Fatoumata en Dawda leven bij Josee..zijn zo ongeveer haar geadopteerde kinderen zeg maar. Maar terug naar het verhaal...ik heb natuurlijk meteen een foto gemaakt van die stampende vrouwen...en ben daarna gezellig mee gaan doen....altijd lachen om die rare toubab :D.

Ze kwamen meteen aanzetten met eten en water en we werden door iedereen begroet en zelfs geknuffeld. Smiddags kregen we een rondleiding op de door Josee gesponsorde pinda/mais boerderij...gaan ze binnenkort verkopen op de markt en van dat geld kunnen ze dan weer even rondkomen. Bij terugkomst hadden ze speciaal voor ons een kip geslacht...jaja...ik heb zelfs gekeken naar het klaarmaken van de kip (alle veren plukken, in stukken snijden etc)....was wel benieuwd.

De mensen die hier leven zijn trouwens lid van de Fula stam en spreken dus ook...jawel...Fula. Ik kende helaas nog geen woord Fula...dus communiceren was lastig....maar met gebaren kom je een eind. Ik heb uiteindelijk een paar woorden Fula geleerd (kip, pinda, warm, bedankt en water) en dat vonden ze geweldig...haha. Ik word nog een echt talenwonder...spreek nu al wat woordjes Wolof, Fula en 1 woordje Mandinka :D

Savonds voor het slapen gaan naar de "wc" (lees: kies een willekeurig hoekje achteraf waar je snel gaat plassen...) en toen gingen we lekker slapen in onze hutjes. De bedden waren een beetje bobbelig en hard....maar er waren bijna geen beestjes dus ik was tevreden.

Smorgens ontbijten: er kwam een bord zure melk binnen met brood....Josee nam een hap en toen ik haar gezicht zag besloot ik spontaan te gaan ontbijten met pepernoten en water. Alle mensen ook wat pepernoten gegeven en volgens mij vonden ze het wel lekker. Daarna spullen pakken.. nog even praten en toen was het alweer tijd voor het afscheid.

Toen we net onderweg waren zagen we dat ze ergens aan de straat bedden verkochten... voor 150 dalasi (6 euro) heeft Josee er 1 mee genomen. Het duurde een kwartier ofzo maar uiteindelijk hadden we het bed stevig vastgemaakt aan de auto...tijd om weer verder te gaan! Na 10 meter (!) moesten we echter alweer stoppen...politiepost....ja dat bed kon natuurlijk niet he (zeggen ze ook niet als je het aan het vastmaken bent ofzo grrrr. Josee had al hoofdpijn en ze had het ondertussen al wel beetje gehad met die lui dus ze zei: Weet je wat ik hoef hem al niet meer...haal em er maar af dan mag je hem houden...haha! Toen begon de politieagent een beetje tegen te strubbelen en na een discussie konden we toch nog doorrijden...met bed...opeens kon het wel. Het draait hier allemaal om geld...politieagenten hier verdienen gewoon echt heel weinig en proberen op deze manier wat "bonussen" binnen te slepen...maar dat werkte bij ons mooi niet!

En door...nog een stuk op 7 posten te gaan....meeste posten hebben we geen probleem gehad en konden we gewoon door... bij 1 post gingen ze echter moeilijk doen over mijn paspoort (mijn verblijfsvergunning zou niet meer geldig zijn...maar was zijn fout...stond 27/12 en hij dacht dat het 27 october was...sukkel)en gingen ze ook in hun eigen taal vragen aan Fatamatou of we haar toevallig ontvoerd hadden of dat ze echt bij Josee hoorde ...serieus!

Uiteindelijk kwamen we aan bij de pont en moesten daar natuurlijk weer heeeeeeeeeel lang wachten terwijl er allemaal andere "belangrijke" autos voorgelaten werden. Josee is op het laatste gewoon met wat van die lui gaan praten en heeft zo ongeveer geeist dat we met de wachtende pont meegingen... en het lukte waarempel...als ze dat niet had gedaan weet ik niet of we vanavond nog wel thuis waren gekomen.

Eindelijk van de pont afgekomen wilden we lekker naar huis...maar er was nog een politiepost....ja dat bed, dat kon echt niet hoor......NEEEEEEEEEEH! Dit keer hebben we Yusufa en Woulie (collega van Josee die we toevallig op de pont tegenkwamen en toen maar een lift gaven) op die kerel afgestuurd en na lang op hem inpraten konden we weer verder....pfff. Auto starten....ooh nee hij doet het weer niet (heb ik nog niet eens verteld...ook nog autoproblemen gehad...je kent het wel, auto wil niet starten en dus moeten we met zijn allen de auto stukje duwen, uitlaat hangt opeens bijna los...the usual) Maar ook dat hebben we kunnen oplossen en nu ben ik dus eindelijk weer thuis...doodmoe...maar het was echt super tof!

Ga zo nog even proberen filmpje online te zetten en ik denk dat de fotos morgen volgen...ben echt doodmoe... ik zal een reactie met de link plaatsen als ik de fotos heb geplaatst

Welterusten X Suzanne